Wytyczne techniczne K-1.4 1983r. - Opracowanie pierworysu rzeźby terenu z istniejących materiałów ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
WYTYCZNE TECHNICZNE
K-1.4
MAPA ZASADNICZA
OPRACOWANIE PIERWORYSU RZEŹBY TERENU
Z ISTNIEJĄCYCH MATERIAŁÓW KARTOGRAFICZNYCH
WYDANIE PIERWSZE
Warszawa 1983
Opracowano w Okręgowym Przedsiębiorstwie Geodezyjno-Kartograficznym w Szczecinie przez zespół w składzie:
Zygmunt Dudek
Marek Lewandowski
zgodnie z zaleceniami Biura Rozwoju Nauki i Techniki GUGiK reprezentowanego przez mgr inż. E.Jarosińskiego.
Warszawa, dnia 28.X.1982 r.
GŁÓWNY URZĄD GEODEZJI I KARTOGRAFII
ul. Jasna 2/4 skrytka pocztowa 145
tel. 26-42-21
00-950 WARSZAWA
Nr
TE.4.422/K-1.4/82
Zarządzeniem Nr 2 Prezesa Głównego Urzędu Geodezji i Kartografii z dnia 9 lutego 1979 r. została wprowadzona do stosowania instrukcja techniczna "K-1 Mapa
Zasadnicza".
W celu ujednolicenia prac mających na celu sporządzenie mapy zasadniczej oraz należytego wykorzystania do modernizacji mapy istniejących materiałów
kartograficznych zaleca się stosowanie wytycznych technicznych
"K-1.4 Mapa zasadnicza. Opracowanie pierworysu rzeźby terenu z istniejących materiałów kartograficznych".
Dyrektor Biura
Rozwoju Nauki i Techniki
mgr inż. Andrzej Zgliński
S P I S T R E Ś C I
str.
7
Rozdział
II
9
Rozdział
III
10
Rozdział
IV
12
12
13
15
Rozdział
V
17
Rozdział
VI
18
Rozdział I
Przedmiot i zakres wytycznych
§ 1
Niniejsze wytyczne zawierają techniczne i organizacyjne zasady kartowania rzeźby terenu z istniejących materiałów kartograficznych.
§ 2
1. Rzeźbę terenu opracowuje się na podstawie punktów osnowy, których wysokości w układzie państwowym, wyrażone są w systemie wysokości normalnych,
liczonych od zera mareografu w Kronsztadzie.
2. Jeżeli mapa zasadnicza dla danego obszaru, np. obszaru miasta, została już wykonana w oparciu o wysokości w innym układzie, dopuszcza się
opracowywanie rzeźby terenu w tym układzie.
§ 3
Pod pojęciem mapy zasadniczej w niniejszej instrukcji rozumie się mapę wykonywaną zgodnie z wymogami instrukcji technicznej "K-1 Mapa zasadnicza".
§ 4
Pod pojęciem mapy źródłowej w niniejszych wytycznych rozumie się mapy sytuacyjno-wysokościowe wykorzystywane do przeniesienia z nich rzeźby terenu, tj.
- mapy topograficzne w skalach 1:10 000 i 1:50 000,
- mapy jednostkowe w skalach od l:5 000 do 1:500.
Mapy te powinny spełniać następujące warunki dokładności graficznej:
- średni błąd położenia szczegółu sytuacyjnego I grupy w stosunku do punktu osnowy geodezyjnej nie większy niż 0,4 mm w skali mapy. Warunek ten dotyczy
również fotomapy,
- średni błąd położenia pozostałych szczegółów sytuacyjnych względem najbliższego punktu poziomej osnowy geodezyjnej nie powinien być większy od 0,6 mm w
skali mapy.
Średni błąd wysokości warstwic mniejszy niż:
- 1/3 zasadniczego cięcia warstwicowego dla terenów o nachyleniu do 2
o
,
- 2/3 zasadniczego cięcia warstwicowego dla terenów o nachyleniu od 2
o
do 6
o
,
- 1 cięcia warstwicowego dla terenów o nachyleniu większym niż 6
o
.
§ 5
Cięcie warstwicowe ustalane jest następująco:
dla mapy w skali 1:500 - 0,5 m,
dla mapy w skali 1:1000 - 1 m,
dla map w pozostałych skalach - 2,5 m, 5 m.
W przypadku, gdy przy ustalonym zasadniczym cięciu warstwicowym nie można wykazać charakterystycznych cech naturalnych form terenu, stosuje się warstwice
pomocnicze, których wartości cięcia wynoszą połowę ustalonego cięcia zasadniczego. Na mapy terenów rolnych i leśnych w skalach 1:2000 i 1:5000 rzeźba terenu
oraz cięcie warstwicowe mogą być przeniesione z map topograficznych w skalach 1:5 000 i 1:10 000.
§ 6
Warstwice o cechach wysokości będących wielokrotnością 5 m należy pogrubiać.
Dla cięcia warstwicowego 0,5 metra należy pogrubiać warstwice 5, 10, 15 m. W przypadku dużego miejscowego zagęszczenia warstwic, gdy odstępy miedzy
warstwicami są mniejsze niż 3 mm w skali mapy, można opuszczać kolejne warstwice pomocnicze, a następnie warstwice zasadnicze.
§ 7
Wszelkie materiały wykorzystane w procesie opracowania mapy muszą być wpisane do metryki mapy.
Rozdział II
Kwalifikacja materiałów źródłowych
§ 8
Dane dotyczące istniejących materiałów kartograficznych z obszaru opracowania poda właściwy terenowo ośrodek dokumentacji geodezyjno-kartograficznej w
wyniku zgłoszenia roboty.
§ 9
Materiały źródłowe należy przeanalizować pod katem możliwości ich wykorzystania oraz ustalić metodę przeniesienia rzeźby terenu jak i dalszy tok prac
kameralnych.
§ 10
W trakcie analizy materiałów źródłowych należy opierać się na kryteriach dokładnościowych instrukcji technicznej G-4, tj.
1. dla opracowań stereofotogrametrycznych średni błąd określenia wysokości punktu nie powinien przekraczać ± 0,002H, gdzie H oznacza wysokość
fotografowania,
2. dla opracowań bezpośrednich średni błąd określenia charakterystycznych punktów nie powinien przekraczać 1/5 zasadniczego cięcia warstwicowego mapy,
3. Średni błąd warstwic w zależności od stopnia nachylenia terenu nie powinien przekraczać:
do wartości 2
o
- 1/3 zasadniczego cięcia warstwicowego,
od 2
o
do 6
o
- 2/3 zasadniczego cięcia warstwicowego,
ponad 6
o
- 1 zasadniczego cięcia warstwicowego mapy,
4. w przypadku zakwalifikowania materiałów źródłowych do wykorzystania rzeźby terenu należy przeprowadzić wizję w terenie w miejscu, gdzie rzeźba terenu
mogła ulec zmianie na skutek działalności inwestycyjnej, erozji itp. ,
5. obowiązek porównania mapy źródłowej z terenem dotyczy w szczególności przypadku sporządzania rysunku rzeźby terenu mapy zasadniczej w skalach 1:500 i
1:1000.
Jeżeli nie są znane charakterystyki dokładnościowe map źródłowych, należy przeprowadzić ocenę dokładności opracowania wysokościowego w sposób ustalony w
§ 109 instrukcji G-4.
Powyższe pomiary kontrolne nie dotyczą map topograficznych. W przypadku istnienia wielokrotnego pokrycia mapowego dla danego terenu, należy przyjąć
materiały najbardziej dokładne.
§ 11
[ Pobierz całość w formacie PDF ]