Wykład 2 (06.03.2009) ruchy kamery, Nauka, Kulturoznawstwo, IV semestr, Wiedza o filmie
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
R
UCHY KAMERY
:
A.
jazdy
– ruch postępowy kamery, kamera jest umieszczona na wózku i towarzyszy
filmowanemu obiektowi (najczęściej człowiekowi). To najczęściej jazda równoległa
jazda po krzywiźnie
jazda po torze panoramowanym
Służy ona temu, aby pokazać coś w ruchu
travelling – długa jazda, ujęcie jest wydłużone, przykuwa uwagą widza (
Trzy kolory.
Niebieski
– Krzysztof Kieślowski)
Odmianą jazdy jest jazda po osi pionowej filmu (biegnie w głąb ekranu):
najazdy (przybliżenia do obiektu)
odjazdy (oddalenie kamery od obiektu)
To przesunięcie kamery – najazdy i odjazdy nie muszą być pełne. Każda zmiana
ustawienia kamery w przestrzeni jest najazdem lub odjazdem.
B.
panoramy
– ruch obrotowy kamery. gdy kamera jest na statywie i porusza się wokół
własnej osi
pozioma
pionowa (z góry do dołu, z dołu do góry) – najczęściej używana dla dodania
dramatyczności ujęcia lub ukazania wrażeń)
Wnoszą one dodatkowe zabarwienia znaczeniowe.
Panoramy neutralne – opisują przestrzeń, służy prezentacji przestrzeni. Panoramę liczy
się ją w stopniach. Za pełną panoramę uznaje się 180 - pokazuje pole naszego
widzenia. Panorama wskazuje na ciągły charakter przestrzeni. Wskazuje, że nie jest
ona wykreowana sztucznie na potrzeby filmu.
Odmianą panoramy jest
szwenk
(odskok) – krótka, szybka panorama robiona kamerą
„z ręki” (bez statywu). Często ukazywane jest w ten sposób coś co np. dzieje się na
ulicy. Wyłapywanie pojedynczych osób z tłumu. Wyraźnie widzimy to, co jest na
początku i na końcu, środek widzimy w postaci rozmazanych plam. Pełni często
funkcje humorystyczne – aby ukazać tłum.
P
LAN
– odległość kamery od filmowanego obiektu, która wyraża się zmienną wielkością
tego obiektu na ekranie. Miarą wielkości planu jest sylwetka ludzka:
Plany rozpraszające:
1.
plan daleki (totalny)
– kamera jest tak oddalona od filmowanego obiektu, że jest on
dostrzegalny jako niewielki punk lub w ogóle niewidoczny. Konsekwencją tego jest
duży zakres pola widzenia (np. western, since fiction)
2.
plan ogólny
– człowiek występuje na tle scenerii jako niewielka sylwetka, ważne
miejsce ma przestrzeń. Człowiek wpisany jest tutaj w przestrzeń (zwykle więcej niż
jedna postać – np. ludzie tańczący na Sali balowej, wnętrze sejmu). Może służyć do
ukazaniu przestrzeni lub relacji między ludźmi.
3.
plan pełny
– postać człowieka jest pokazana od stóp do głów. Stopy są przy dolnej
ramie kamery, a głowa przy górnej
4.
plan amerykański
– widzimy człowieka od kolan w górę
- 1 -
5.
plan średni
– widzimy człowieka od pasa w górę. Jest to plan najbardziej neutralny.
Służy do ukazywania akcji do przodu. Wielkość postaci jest tutaj najbardziej zbliżona
do autentycznej wielkości. W przypadku planów neutralnych najważniejsze jest
„dzianie się”.
Plany skupiające:
6.
półzbliżenie
– widzimy popiersie człowieka
7.
zbliżenie
– widzimy twarz człowieka lub fragment. Wielki plan zbliżenie
8.
detal
– duże zbliżenie, fragment ciała człowieka, albo niewielki przedmiot w dużym
powiększeniu
Przestrzeń w tych planach zanika
P
UNKTY WIDZENIA KAMERY
A.
neutralny
– uznaje się za niego taki punk, do którego widz ma najdogodniejszy wgląd
widzenia sytuacji. Najczęściej na wprost na wysokości widzenia dorosłego człowieka.
B.
nacechowane punkty widzenia:
p e r s p e k t y w a p t a s i a – kamera skierowana ukośnie w dół. Linia horyzontu
znajduje się u góry kadru lub została po za górną ramką kadru. Służy
pomniejszeniu postaci.
perspektywa żabia – pionowo w górę. Linia horyzontu znajduje się u dołu
kadru lub została po za dolną ramką kadru. Służy hierarchizacji postaci.
- 2 -
[ Pobierz całość w formacie PDF ]