Wypowiedź KARDYNAŁA JAMESA FRANCISA STAFFORDA w dniu zatwierdzenia statutu Drogi Neokatechumenalnej, ...
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
WYPOWIEDŹ
KARDYNAŁA JAMESA FRANCISA STAFFORDA
W DNIU ZATWIERDZENIA
STATUTU DROGI NEOKATECHUMENALNEJ
Papieska Rada do Spraw Świeckich, Aula Magna
Rzym, 28 czerwca 2002r
.
Dobrze. Dziękuję. Pamiętam dobrze pierwszy raz, gdy miałem okazję spotkać się z
członkami wspólnot neokatechumenalnych. Był to rok 1990, tu w Rzymie, podczas Synodu
Biskupów. Wtedy myślałem, że jest to nowość Soboru, że jest to nowe zjawisko w Kościele,
wielkie błogosławieństwo dla Kościoła. A teraz znajdujemy się w tym niewiarygodnym momencie.
To wielkie błogosławieństwo jest łaską dla mnie i dla was wszystkich.
Deo gratias
!
Drodzy przyjaciele, w imieniu Papieskiej Rady do Spraw Świeckich, przede wszystkim
pragnę pozdrowić Międzynarodową Ekipę Odpowiedzialną za Drogę Neokatechumenalną: Kiko,
Carmen i Mario. Serdecznie, szczerze i z serca witam was wszystkich zebranych z okazji tego
wydarzenia. Na pewno wszyscy pamiętacie z radością niezapomnianą audiencję, której udzielił
wam Ojciec Święty 24 stycznia 1997r. po spotkaniu na Górze Synaj, z okazji 30 lat istnienia Drogi.
W związku z tym, jak już słyszeliśmy, Papież Jan Paweł II powiedział, że zredagowanie statutu
Drogi jest to „
krok bardzo ważny otwierający drogę do formalnego uznania prawnego ze strony
Kościoła, dającego wam jeszcze jedną gwarancję autentyczności waszego charyzmatu
”. A
jednocześnie zachęcał, aby prowadzić tę pracę pod kierownictwem Papieskiej Rady do Spraw
Świeckich. Kolejne potwierdzenie tego życzenia przyszło później we własnoręcznym Liście Jego
Świątobliwości zaadresowanym do mnie z datą 5 kwietnia 2001r., w którym ponownie potwierdził
kompetencje tej Dykasterii, by doprowadzić do zatwierdzenia Statutu Drogi Neokatechumenalnej,
powierzając nam jednocześnie zadanie towarzyszenia wam w przyszłości.
Wręczenie Dekretu zatwierdzenia waszego Statutu stanowi moment bardzo znaczący, nie
tylko dla was, ale dla tej Dykasterii i dla Kościoła powszechnego. Papieska Rada do Spraw
Świeckich cieszy się ze współpracy z Międzynarodową Ekipą Odpowiedzialną w redagowaniu
podstawowych norm prawnych, które mogłyby w przyszłości kierować działalnością Drogi
Neokatechumenalnej w Kościele. Musimy przede wszystkim dziękować Panu, trzykroć Świętemu,
od którego pochodzą wszystkie dobra, ponieważ kierował zawsze pracami podjętymi już od pięciu
lat i pozwolił nam zakończyć w najlepszy sposób ten angażujący marsz. W pierwszym czytaniu,
którego właśnie wysłuchaliśmy, Apostoł Paweł zwraca się do mieszkańców Koryntu, by ukazać
historyczny fakt zmartwychwstania Jezusa, jedną z fundamentalnych prawd naszej wiary, a
jednocześnie decydujący dowód Jego boskości. Zmartwychwstanie Jezusa i kolejne Jego
objawienia: Piotrowi, apostołom i innym osobom, posiadają transcendentną wagę: istotnie, w ten
sposób oni wszyscy stali się pierwszymi świadkami zmartwychwstania Jezusa, a to głoszenie – jak
możemy stwierdzić w mowach świętych Piotra i Pawła zawartych w Dziejach Apostolskich –
stanowi rdzeń katechezy apostolskiej. Ponadto trzeba również zauważyć, jak uniżenie św. Pawła,
który uważa się za poroniony płód, umożliwia działanie łaski Bożej. Także i my, chrześcijanie,
poruszeni oświecającym przykładem, jaki zostawili nam apostołowie i tak liczni uczniowie Jezusa
w ciągu dziejów chrześcijaństwa, powinniśmy być wiernymi świadkami Chrystusa na wszystkich
drogach tego świata, potrzebującego wciąż Jego orędzia.
Ojciec Święty pisze w Liście apostolskim
Novo millennio ineunte
: „
Wielokrotnie w
minionych latach przypominałem wezwanie do nowej ewangelizacji. Ponawiam je i teraz, pragnąc
przede wszystkim wskazać, że musimy na nowo rozniecić w sobie pierwotną gorliwość i pozwolić,
aby udzielił się nam zapał apostolskiego przepowiadania, jakie wzięło początek z Pięćdziesiątnicy.
Powinniśmy wzbudzić w sobie płomiennego ducha św. Pawła, który wołał: «Biada mi, gdybym nie
głosił Ewangelii»
”. W pełnej harmonii z tym, co stwierdza Ojciec Święty, dobrze wiem, jak bardzo
leży wam na sercu określenie „nowa ewangelizacja”. Kościół liczy bardzo na was, wiernych
świeckich, aby zrealizować ten cel w parafiach – to jest ważne – ewangelizować świat, jak robili to
pierwsi chrześcijanie, świadomi wielkiej odpowiedzialności, którą ukazywało stawanie się
uczniami Chrystusa poprzez przyjęcie sakramentu Chrztu. W naszych czasach nie jest to jedynie
piękny ideał, lecz konkretne zadanie, które Bóg powierza wszystkim ochrzczonym i wszystkim
parafiom. W tym sensie znakomitą pomocą dla nowej ewangelizacji jest ponowne odkrywanie
bogactw inicjacji chrześcijańskiej, które poprzez itinerarium neokatechumenatu jest proponowane
chrześcijanom; niektórzy z nich żyją bowiem tak, jak gdyby nie byli ochrzczeni. Nie tylko
niektórzy, lecz wielu tak żyje! Jednakże wy podejmujecie się właściwego przygotowania dorosłych
chrześcijan do Chrztu. Chodzi tu o wielką potrzebę Kościoła dla świata współczesnego.
Słyszeliśmy także Ewangelię z Mszy jutrzejszej, z Uroczystości Świętych Apostołów Piotra
i Pawła. Jezus obiecuje Piotrowi prymat w Kościele po jego wyznaniu wiary w okolicach Cezarei
Filipowej. Wielkie znaczenie ma to, że – jak przekazuje św. Jan – prymat zostaje przekazany
Piotrowi po zmartwychwstaniu Jezusa. To uczy nas, że Kościół jest założony na skale, jaką jest
Piotr, skale niewzruszonej, którą jest Piotr. W jego następcach Kościół pozostanie bezpieczny aż do
końca czasów.
W przyszłą niedzielę z radością zwrócę się do wszystkich katechistów zebranych w Porto
San Giorgio z okazji tego wydarzenia Drogi Neokatechumenalnej, tak doniosłego. Teraz pragnę
tylko powiedzieć wam z pełnym szacunkiem dla waszej tożsamości eklezjalnej i waszych własnych
metod apostolskich, że jest potrzebne, abyście pracowali zawsze w pełnej harmonii z Wikariuszem
Chrystusa oraz z poszczególnymi Biskupami diecezjalnymi, jako Pasterzami Kościołów lokalnych.
To stanowi gwarancję autentyczności waszego zaangażowania w służbie Kościoła powszechnego.
Myślę o przykładzie św. Franciszka z Asyżu, o jego stosunku do biskupów, do Papieży Kościoła
tamtych czasów. Dzisiaj zaczyna się nowy etap w historii Drogi Neokatechumenalnej, w której
wasze stosunki ze Stolicą Piotrową zacieśniają się. Statuty, które kierować będą życiem Drogi,
zostają zatwierdzone na okres wstępny
ad experimentum
pięciu lat. Po upływie tego okresu, wraz z
nabytym doświadczeniem, zwrócicie się ponownie do Dykasterii o dalsze potwierdzenie. Dzisiejsze
wydarzenie nie jest punktem dojścia, lecz punktem wyjścia dla Drogi. Następnym krokiem do
wykonania, jak dobrze wiecie, jest zatwierdzenie Dyrektorium katechetycznego. W tym procesie
Papieska Rada do Spraw Świeckich będzie wam bliska i zobowiązuje się troskliwie wam
towarzyszyć. Jestem przekonany, że nigdy nie zabraknie wam wstawiennictwa Madonny, Maryi,
maluczkiej Maryi – jest bardzo piękna ta „Maluczka Maryja”, jak śpiewaliście na początku – w
hojnej posłudze, której udzielacie Kościołowi. Niech Bóg wam zawsze błogosławi owocami
świętości i ewangelizacji.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]