Wybaczanie-praca dyplomowa Kasi P, Psychologia
[ Pobierz całość w formacie PDF ]
WST
Ħ
P
ņ
aden zwi
Ģ
zek nie mo
Ň
e trwa
ę
długo bez napi
ħę
. Nie ma takich zwi
Ģ
zków mi
ħ
dzyludzkich,
którym nigdy nie towarzyszy ból, zranienie, cierpienie, alienacja, nie sposób bowiem unikn
Ģę
nieporozumie
ı
. W trakcie
Ň
ycia ranimy innych ludzi i sami zostajemy ranieni. Dopuszczamy
si
ħ
złych uczynków, wypowiadamy krzywdz
Ģ
ce słowa, albo na odwrót - nie mówimy czułych
słów wtedy, gdy powinni
Ļ
my to zrobi
ę
lub dostrzegamy potrzeb
ħ
, któr
Ģ
z łatwo
Ļ
ci
Ģ
mogliby
Ļ
my zaspokoi
ę
, ale przymykamy na ni
Ģ
oczy. I nie jest wa
Ň
ne, czy podobne sytuacje
okre
Ļ
la si
ħ
mianem iluzji, karmy, czy grzechu - zadaj
Ģ
one rany ducha, oddzielaj
Ģ
nie tylko od
innych ludzi, ale tak
Ň
e od własnych dusz.
Jak poradzi
ę
sobie z bólem, zranieniem i poczuciem niesprawiedliwo
Ļ
ci?
Przede wszystkim nale
Ň
y przyjrze
ę
si
ħ
swojemu poczuciu niewinno
Ļ
ci. Wi
ħ
kszo
Ļę
zranionych
ludzi chce widzie
ę
innych jako napastników, agresorów, siebie za
Ļ
jako niewinne ofiary.
Celem tego jest uwolnienie si
ħ
od poczucia winy i odpowiedzialno
Ļ
ci. Sytuacje, w których
jest si
ħ
całkiem niewinnym rzadko zdarzaj
Ģ
si
ħ
w trwałych zwi
Ģ
zkach. Oczywi
Ļ
cie mo
Ň
liwe
s
Ģ
jednorazowe akty gwałtu oraz przemocy, za które odpowiedzialna jest tylko jedna ze
stron. W wi
ħ
kszo
Ļ
ci wypadków jednak - czy b
ħ
dzie to konflikt pomi
ħ
dzy mał
Ň
onkami,
przyjaciółmi, czy te
Ň
bolesna sytuacja w pracy - odpowiedzialno
Ļę
za powstanie konfliktu
ponosz
Ģ
obie strony. Tymczasem w sytuacjach konfliktowych mno
Ň
y si
ħ
liczb
ħ
powodów,
które pozwalaj
Ģ
obarczy
ę
odpowiedzialno
Ļ
ci
Ģ
drug
Ģ
stron
ħ
. Samo ustalenie czyjej
Ļ
winy ma
oczywi
Ļ
cie mał
Ģ
warto
Ļę
. Obie osoby s
Ģ
bowiem uwikłane w nieporozumienie. Aby mógł
powsta
ę
problem potrzeba dwojga ludzi. Ka
Ň
dy z nas mo
Ň
e odkry
ę
, je
Ň
eli b
ħ
dzie patrzył
uwa
Ň
nie, jaki jest jego udział w tej sprawie. Je
Ļ
li rzeczywi
Ļ
cie chcemy co
Ļ
zmieni
ę
w swoim
Ň
yciu, to walka przez negowanie jest zupełn
Ģ
strat
Ģ
czasu. Im bardziej roztrz
Ģ
sasz to, czego
nie chcesz, tym wi
ħ
cej tego niechcianego powstaje. To, czego nigdy nie lubiłe
Ļ
u siebie lub w
swoim
Ň
yciu, wci
ĢŇ
jest obecne.
Podstaw
ħ
wszelkiego uzdrowienia stanowi przebaczenie, czyli
Ļ
wiadome odrzucenie bólu i
gniewu wywołanego cierpieniem zadanym nam przez ludzi oraz ranami jakie sami sobie
zadajemy. Tam, gdzie nale
Ň
y co
Ļ
uzdrowi
ę
, nale
Ň
y tak
Ň
e co
Ļ
wybaczy
ę
. Wszystkie choroby
maj
Ģ
swoje
Ņ
ródło w niewybaczeniu. Ilekro
ę
jeste
Ļ
my chorzy, poszukajmy w naszych sercach
kogo
Ļ
, komu powinni
Ļ
my wybaczy
ę
. Kurs cudów mówi,
Ň
e "wszystkie schorzenia maj
Ģ
swoje
Ņ
ródło w niewybaczeniu" oraz "ilekro
ę
jeste
Ļ
my chorzy, powinni
Ļ
my rozejrze
ę
si
ħ
dookoła i
poszuka
ę
osoby, której trzeba wybaczy
ę
". Osobie, której najtrudniej jest nam przebaczy
ę
powinni
Ļ
my przebaczy
ę
przede wszystkim. Wybaczenie oznacza odpuszczenie, puszczenie w
niepami
ħę
. To nie ma nic wspólnego z usprawiedliwianiem. Dzi
ħ
ki przebaczeniu stajemy si
ħ
zdolni do nawi
Ģ
zywania prawdziwych, gł
ħ
bokich zwi
Ģ
zków z innymi lud
Ņ
mi, relacji, w które
mo
Ň
emy si
ħ
w pełni zaanga
Ň
owa
ę
. Przebaczenie zbli
Ň
a ludzi i pomaga im zrozumie
ę
przeszło
Ļę
, by mogli o niej zapomnie
ę
. Otwiera wi
ħ
c przyszło
Ļę
. Kiedy wybaczamy sobie, a
w
Ļ
lad za tym akceptujemy siebie takimi, jakimi jeste
Ļ
my, wtedy wszystko w naszym
Ň
yciu
zaczyna si
ħ
pozytywnie układa
ę
. To tak, jakby dookoła wydarzały si
ħ
małe cuda. Zdrowie jest
lepsze, otrzymujemy wi
ħ
cej pieni
ħ
dzy, zwi
Ģ
zki emocjonalne s
Ģ
bardziej warto
Ļ
ciowe,
zaczynamy działa
ę
twórczo. I to wszystko dzieje si
ħ
bez wi
ħ
kszego wysiłku z naszej strony.
Wybaczaj
Ģ
c sobie sprawiamy,
Ň
e rozwija si
ħ
miło
Ļę
do nas samych. Tworzy ona wokół klimat
zaufania, bezpiecze
ı
stwa i akceptacji oraz sprawia,
Ň
e umysł staje si
ħ
uporz
Ģ
dkowany, kreuje
lepsze zwi
Ģ
zki mi
ħ
dzyludzkie, daje mo
Ň
liwo
Ļę
otrzymania lepszej pracy, mieszkania, a nawet
wpływa korzystnie na wygl
Ģ
d zewn
ħ
trzny. Ludzie, którzy potrafi
Ģ
kocha
ę
samych siebie, nie
czyni
Ģ
sobie i innym niczego złego. Samoaprobata i samoakceptacja to klucz do pozytywnych
zmian w ka
Ň
dej dziedzinie naszego
Ň
ycia. A u ich podstaw le
Ň
y umiej
ħ
tno
Ļę
przebaczania.
Przebaczenie nie jest przelotn
Ģ
emocj
Ģ
, spełnieniem dobrego uczynku, czy wynikiem
współczucia. Mo
Ň
na je opisa
ę
jako akt woli, poprzez który decydujemy zapomnie
ę
o
doznanej krzywdzie. Sama decyzja nie oznacza jednak,
Ň
e j
Ģ
darujemy, czy w najmniejszym
cho
ę
by stopniu umniejszamy. Decydujemy raczej,
Ň
e nie b
ħ
dziemy chowa
ę
urazy i nosi
ę
jej w
sercu po to, by j
Ģ
wykorzysta
ę
przeciwko osobie, która nas skrzywdziła.
Oczywi
Ļ
cie nie zawsze potrafimy przebaczy
ę
co
Ļ
od razu. Niekiedy wymaga to długiego
czasu. Niekiedy całego
Ň
ycia. Zanim
Ļ
wiadomie podejmiemy decyzj
ħ
o przebaczeniu,
musimy osi
Ģ
gn
Ģę
wiedz
ħ
i o
Ļ
wiecenie. Cz
ħ
sto po wielokro
ę
musimy potwierdza
ę
nasz
Ģ
decyzj
ħ
, zanim pójd
Ģ
w niepami
ħę
zranione uczucia i emocje. Musimy stara
ę
si
ħ
Ň
y
ę
w
pokoju z sob
Ģ
oraz z innymi lud
Ņ
mi, a tak
Ň
e
Ļ
wiadomie d
ĢŇ
y
ę
do przebaczenia wszystkim,
którzy nas skrzywdzili, urazili, czy zgrzeszyli przeciwko nam. Nie mo
Ň
emy godzi
ę
si
ħ
na
Ň
ycie ze
Ļ
miertelnymi ranami. Nie wolno nam mówi
ę
: skrzywdzono mnie, odczuwam ból, ale
my
Ļ
l
ħ
,
Ň
e jako
Ļ
to prze
Ň
yj
ħ
. Powinni
Ļ
my wyleczy
ę
wszystkie rany. Naszym przeznaczeniem
jest jedno
Ļę
i zdrowie. Kiedy wi
ħ
c zrobimy co
Ļ
złego i skrzywdzimy innego człowieka,
musimy poprosi
ę
go o przebaczenie. Nasze zamiary nie maj
Ģ
tu znaczenia: nawet je
Ļ
li
zranimy kogo
Ļ
niechc
Ģ
cy, musimy poprosi
ę
o darowanie winy. Niekiedy bardzo trudno jest
wybaczy
ę
komu
Ļ
, kto w naszym przekonaniu wyrz
Ģ
dził nam jak
ĢĻ
krzywd
ħ
. Bywa,
Ň
e wcale
nie mamy wtedy zamiaru wyzby
ę
si
ħ
zło
Ļ
ci. Czujemy,
Ň
e sprawiedliwo
Ļ
ci nie dzieje si
ħ
zado
Ļę
, a nas samych nikt nie prosi o wybaczenie. Zło
Ļę
za
Ļ
jak
Ģ
rozsiewamy wokół, zwraca
si
ħ
przeciwko nam. Wybaczenie przynosi wszystkim odpr
ħŇ
enie. Wybaczaj
Ģ
c innym
wybaczamy i sobie. Przyznajemy si
ħ
do własnej niedoskonało
Ļ
ci i człowiecze
ı
stwa. Tym te
Ň
sposobem, uwalniaj
Ģ
c innych od poczucia winy, od wstydu, strachu i nastawienia obronnego,
pomagamy im w rozwijaniu ich najlepszego ja. Wybaczenie ludziom nie oznacza wcale
zwalniania ich od odpowiedzialno
Ļ
ci za ich przewinienia czy aprobat
ħ
wszelkiego
post
ħ
powania. Idzie po prostu o u
Ļ
wiadomienie sobie człowiecze
ı
stwa, tkwi
Ģ
cego i w nich, i
w nas. Przechowywanie w sobie
Ň
alów wobec innych mo
Ň
e wydawa
ę
si
ħ
nam czym
Ļ
co nas
zabezpiecza. Bywa,
Ň
e s
Ģ
dzimy, i
Ň
uwolnienie si
ħ
od nich uczyni nas mniej odpornymi na
ataki. Boimy si
ħ
okaza
ę
słabo
Ļę
. Wszelako to te wła
Ļ
nie zapiekłe
Ň
ale uniemo
Ň
liwiaj
Ģ
nam
bycie szcz
ħĻ
liwymi. Wkomponowuj
Ģ
nas w układ ataku i obrony.
ĺ
ci
Ģ
gaj
Ģ
wci
ĢŇ
ku
nieszcz
ħĻ
ciu i cierpieniu. Okradaj
Ģ
nas z naszych sił duchowych. Odpuszczenie
Ň
alów do
innych i do
Ļ
wiata uwalnia nas od wszelkich zahamowa
ı
i przeciwno
Ļ
ci uniemo
Ň
liwiaj
Ģ
cych
nam odnalezienie szcz
ħĻ
cia. Wybaczanie pozwala nam na kontynuowanie własnej drogi
rozwoju duchowego. Wybaczanie otwiera umysł i serce, pozwala w nowy sposób spojrze
ę
na
ludzi,
Ļ
wiat i na nas samych. Wybaczanie - je
Ļ
li tylko jest autentyczne - otwiera nas na
prowadz
Ģ
c
Ģ
i pomagaj
Ģ
c
Ģ
sił
ħ
wy
Ň
sz
Ģ
. Nie wolno przerywa
ę
procesu przebaczania, nawet
je
Ļ
li w trakcie pogarsza si
ħ
nasze samopoczucie i stan zdrowia.
Przebaczenie musi obj
Ģę
wszystko i wszystkich, pocz
Ģ
wszy od rodziców, nawet je
Ļ
li ju
Ň
nie
Ň
yj
Ģ
. Wybaczmy wszystkim, do których mieli
Ļ
my
Ň
al i pretensje. Wybaczmy tym, których
uwa
Ň
ali
Ļ
my za burzycieli ładu społecznego czy moralnego.
ņ
adna misja wychowawcza czy
cywilizacyjna nie mo
Ň
e by
ę
wa
Ň
niejsza od naszego zdrowia. Spróbujmy si
ħ
nie buntowa
ę
i
nie kombinowa
ę
,
Ň
e przecie
Ň
racje społeczne wymagaj
Ģ
, by chamów i chuliganów
wychowywa
ę
, a nie przebacza
ę
im. Spróbujmy wybra
ę
zdrowie, swoje zdrowie. Do tego
potrzebny jest spokój, a on zale
Ň
y od tego, czy przebaczymy. Z pewno
Ļ
ci
Ģ
ka
Ň
dy z nas ma co
przebacza
ę
i długo nie b
ħ
dzie si
ħ
nudzi
ę
. Gdy wybaczamy, doznajemy ulgi, przestajemy si
ħ
denerwowa
ę
tym, co nas otacza teraz i co nas otaczało i bolało od dzieci
ı
stwa. Wybaczaj
Ģ
c,
uwalniamy si
ħ
od pragnienia zemsty czy bólu, które bardzo m
ħ
cz
Ģ
i wymagaj
Ģ
zu
Ň
ywania
wielkich ilo
Ļ
ci energii na ich podtrzymywanie. Nie zawsze jeste
Ļ
my w stanie niszczy
ę
wrog
Ģ
postaw
ħ
w zarodku. Niekiedy rozwija si
ħ
ona stopniowo, nie
Ļ
wiadomie, by wybuchn
Ģę
nagle
w całej swej okazało
Ļ
ci. Antidotum na istniej
Ģ
c
Ģ
ju
Ň
postaw
ħ
wrogo
Ļ
ci stanowi przebaczenie.
"Zetknij nienawi
Ļę
z nienawi
Ļ
ci
Ģ
, a ulegniesz degradacji. Zetknij nienawi
Ļę
z miło
Ļ
ci
Ģ
, a
pod
Ņ
wigniesz nie tylko siebie, ale tak
Ň
e tego, który
Ň
ywi do ciebie nienawi
Ļę
".(Ralph Waldo
Trine) Przebaczanie jest darem, który człowiek sam sobie ofiarowuje. W j
ħ
zyku francuskim,
w słowie "pardon" zawarte jest słowo "don", co oznacza dar. Podobnie jest zreszt
Ģ
w j
ħ
zyku
angielskim słowie for-give. W przebaczeniu zawiera si
ħ
pogodzenie ze sob
Ģ
samym,
zaakceptowanie siebie i rodziców oraz innych osób, miejsc i zdarze
ı
. Wybaczanie sobie i
innym uwalnia nas od przeszło
Ļ
ci. W ksi
ħ
dze "Kurs Cudów" wielokrotnie mówi si
ħ
o tym,
Ň
e
wybaczanie jest rozwi
Ģ
zaniem prawie wszystkich naszych problemów. Kiedy nie mo
Ň
emy z
czym
Ļ
ruszy
ę
z miejsca, zazwyczaj oznacza to,
Ň
e mamy co
Ļ
jeszcze do wybaczenia. Je
Ļ
li nie
pod
ĢŇ
amy swobodnie z biegiem
Ň
ycia w obecnej chwili, zwykle znaczy to, i
Ň
zatrzymuje nas
co
Ļ
, co wi
ĢŇ
e si
ħ
z przeszło
Ļ
ci
Ģ
. Mo
Ň
e to by
ę
Ň
al, smutek, uraza, obawa lub wina, zarzuty,
zło
Ļę
, obraza, czasami nawet ch
ħę
odwetu. Ka
Ň
de z wymienionych odczu
ę
wywodzi si
ħ
z
braku wybaczenia, jest odmow
Ģ
puszczenia w niepami
ħę
przeszło
Ļ
ci i zaj
ħ
cia si
ħ
chwil
Ģ
bie
ŇĢ
c
Ģ
.
Miło
Ļę
jest zawsze kluczem do wszelkiego rodzaju uzdrowienia, a drog
Ģ
wiod
Ģ
c
Ģ
do miło
Ļ
ci
jest wybaczenie.
1.1.
Wybaczanie sobie
Wielu ludzi oskar
Ň
a siebie widz
Ģ
c w sobie cechy zachowania lub emocje, których nie chc
Ģ
lub nie lubi
Ģ
. Takie oskar
Ň
enia wynikaj
Ģ
z własnej nieporadno
Ļ
ci, z nieumiej
ħ
tno
Ļ
ci radzenia
sobie z tymi emocjami. Przecie
Ň
cz
ħ
sto wydaj
Ģ
si
ħ
one bardzo wstydliwe: po
ŇĢ
danie,
wrogo
Ļę
, nienawi
Ļę
... Niech
ħę
do samego siebie i poczucie winy jest dla ka
Ň
dego
Ņ
ródłem
cierpienia. Wi
ħ
kszo
Ļę
z nas ma nierozs
Ģ
dne wyobra
Ň
enie o tym, kim jeste
Ļ
my i bardzo wiele
sztywnych zasad okre
Ļ
laj
Ģ
cych jak
Ň
y
ę
. Nie chodzi o to by siebie pot
ħ
pia
ę
, bo ka
Ň
dy z nas
stara si
ħ
post
ħ
powa
ę
najlepiej, jak mo
Ň
e w danej chwili. Gdyby
Ļ
my lepiej wiedzieli, lepiej
rozumieli i byli bardziej
Ļ
wiadomi, prawdopodobnie post
ħ
powaliby
Ļ
my inaczej. Brak
zrozumienia i przebaczenia dla siebie skutkuje rozp
ħ
taniem wewn
ħ
trznego konfliktu.
Człowiek, który czuje si
ħ
winny lub gorszy, chocia
Ň
deklaruje,
Ň
e chce poprawy, zwykle
czyni tak jak sobie wyobra
Ň
a,
Ň
e powinien uczyni
ę
kto
Ļ
niegodny zaufania i miło
Ļ
ci. Wrogo
Ļę
wobec swych wad rodzi wojn
ħ
w człowieku. Skutki działania tych wzorców, daj
Ģ
si
ħ
odczu
ę
na płaszczy
Ņ
nie somatycznej. Noszenie w sobie przez długi czas urazy, mo
Ň
e si
ħ
uzewn
ħ
trzni
ę
w postaci raka. Krytykowanie siebie, jako stały nawyk, mo
Ň
e cz
ħ
sto
doprowadzi
ę
do artretyzmu. Poczucie winy zawsze domaga si
ħ
kary, a kara wywołuje ból.
L
ħ
k i zwi
Ģ
zane z nim napi
ħ
cie cz
ħ
sto objawia si
ħ
łysieniem, wrzodami, a nawet bólami stóp.
Przebaczenie i uwolnienie si
ħ
od urazy mo
Ň
e spowodowa
ę
cofni
ħ
cie si
ħ
raka. Mo
Ň
e si
ħ
to
wyda
ę
naiwno
Ļ
ci
Ģ
, a jednak jest wiele takich autentycznych przypadków potwierdzonych w
klinikach prowadzonych przez ameryka
ı
skie mał
Ň
e
ı
stwo lekarzy - Simontonów.
Negatywno
Ļę
w sobie i wokół siebie mo
Ň
na zwyci
ħŇ
y
ę
jedynie bez walki. To, z czym
walczymy, wzrasta. Pokonywanie przeciwno
Ļ
ci losu jest działaniem wzmacniaj
Ģ
cym
przeciwno
Ļ
ci. Na coraz wi
ħ
ksz
Ģ
armat
ħ
przeciwnik szykuje coraz mocniejszy pancerz. Takie
samo zjawisko wyst
ħ
puje, gdy represjonujemy to, co czujemy. Nie czy
ı
my sobie wroga z
własnej pod
Ļ
wiadomo
Ļ
ci. Gdy nie dajemy sobie rady z własnymi prze
Ň
yciami, spróbujmy
sta
ę
si
ħ
kim
Ļ
, kto jest dla siebie serdeczny, kto akceptuje siebie i swoje emocje bez oceniania.
To mo
Ň
e rozpocz
Ģę
wspaniały proces uzdrawiania miło
Ļ
ci
Ģ
. Akceptacja niechcianych stanów
umysłu i emocji daje mo
Ň
liwo
Ļę
poradzenia sobie z nimi. Zacznijmy wi
ħ
c uczy
ę
si
ħ
,
Ň
e
wszystko, cokolwiek pojawia si
ħ
w nas, jest w porz
Ģ
dku, poniewa
Ň
jest skutkiem konkretnych
przyczyn. Podchod
Ņ
my do siebie z wyrozumiało
Ļ
ci
Ģ
, z miło
Ļ
ci
Ģ
. Mo
Ň
emy si
ħ
przyzna
ę
do
niedoskonałego my
Ļ
lenia czy działania. Gdy sobie to przebaczymy, nie b
ħ
dziemy si
ħ
ju
Ň
dłu
Ň
ej czuli winni. Akceptacja i wybaczenie jest cudownym lekarstwem. Daje poczucie
bezpiecze
ı
stwa i
Ň
yczliwo
Ļ
ci. Mo
Ň
emy dzi
ħ
ki nim powoli pozbywa
ę
si
ħ
strachu przed
prze
Ň
ywaniem przera
Ň
aj
Ģ
cych nas uczu
ę
i emocji. Wówczas przyczyny znikaj
Ģ
. Tak działa
terapia miło
Ļ
ci i przebaczenia. Przebaczmy sobie. Przebaczajmy a
Ň
do skutku. Nasza
pod
Ļ
wiadomo
Ļę
nie bardzo chce wybacza
ę
. Najcz
ħĻ
ciej piel
ħ
gnuje tylko l
ħ
ki,
Ň
e mo
Ň
e by
ę
gorzej. Maj
Ģ
c takie intencje przyci
Ģ
gamy do siebie ludzi i sytuacje, które tylko potwierdz
Ģ
nasze odczucia. Aby uwolni
ę
si
ħ
od przeszło
Ļ
ci, musimy chcie
ę
wybaczy
ę
. Musimy
zdecydowa
ę
si
ħ
na uwolnienie od przeszło
Ļ
ci oraz wybaczenie wszystkim, nie wył
Ģ
czaj
Ģ
c
siebie. Mo
Ň
emy nie wiedzie
ę
jak wybaczy
ę
, ale ju
Ň
sama gotowo
Ļę
do wybaczenia oznacza
pocz
Ģ
tki procesu uzdrawiaj
Ģ
cego. Konieczne dla naszego uzdrowienia jest to,
Ň
e MY
uwalniamy si
ħ
od przeszło
Ļ
ci i wybaczamy ka
Ň
demu. Przebaczajmy sobie i afirmujmy
niewinno
Ļę
lub uwolnienie si
ħ
od winy przez Boga. Przebaczanie sobie mo
Ň
e si
ħ
kłóci
ę
z
naszymi pogl
Ģ
dami religijnymi, ale nie mo
Ň
emy go pomin
Ģę
, cho
ę
rozwijanie poczucia winy i
niegodno
Ļ
ci jest specjalno
Ļ
ci
Ģ
wielu chrze
Ļ
cijan. Bóg ju
Ň
nam przebaczył, przyjmijmy wi
ħ
c
jego cudowny dar - przebaczenie. "Je
Ň
eli co
Ļ
lubisz, ciesz si
ħ
tym". Istniej
Ģ
dwa powody, dla
których cz
ħ
sto nie mo
Ň
emy tej my
Ļ
li realizowa
ę
: strach i poczucie winy. Poczucie winy, w
porównaniu z innymi emocjami, najbardziej obci
ĢŇ
a nas psychicznie. Wpaja nam je wiele
osób, b
ħ
d
Ģ
cych dla nas autorytetem - rodzice, nauczyciele, koledzy, a tak
Ň
e
Ļ
rodki masowego
przekazu, rz
Ģ
d oraz instytucje o
Ļ
wiatowe i religijne. Obci
ĢŇ
a si
ħ
nas poczuciem winy z dwóch
powodów: aby nas kontrolowa
ę
i kara
ę
. Aby owo poczucie dobrze zrozumie
ę
, musimy
najpierw u
Ļ
wiadomi
ę
sobie co je poprzedza i co po nim nast
ħ
puje. Albowiem wina jest
cz
ħĻ
ci
Ģ
trójcy, w której skład wchodz
Ģ
jeszcze grzech i kara. Grzech jest popełnieniem
pomyłki, poczucie winy to swego rodzaju przymus powtórzenie działania poprawnie. Kara to
upomnienie, które pojawia si
ħ
, kiedy danego działania nie powtórzymy poprawnie. Rodzaj
kary i jej wybór znajduj
Ģ
si
ħ
poni
Ň
ej naszego progu pod
Ļ
wiadomo
Ļ
ci. Czynniki zewn
ħ
trzne
takie jak rodzice, szkoła, rówie
Ļ
nicy, rz
Ģ
d, czy
Ļ
rodki masowego przekazu wpajaj
Ģ
nam,
Ň
e
ma by
ę
tak a nie inaczej. Je
Ļ
li nie post
ħ
pujemy zgodnie z tymi zasadami, daje nam si
ħ
do zrozumienia,
Ň
e robimy co
Ļ
złego i b
ħ
dziemy za to ukarani. Zazwyczaj wszystkie te zasady
wpaja si
ħ
w młody, dojrzewaj
Ģ
cy umysł, który jest najbardziej chłonny na wszelkie
informacje. Słysz
Ģ
c je od najwa
Ň
niejszych osób w swym
Ň
yciu, wra
Ň
liwe dziecko przyjmuje
je jako niezwykle wa
Ň
ne i cenne: w ten sposób zakorzeniaj
Ģ
si
ħ
wszelkie "musisz" i "nie
wolno ci". A kiedy młody człowiek zrobi co
Ļ
, co jest przekroczeniem owych zasad, wówczas
czuje,
Ň
e zrobił co
Ļ
złego, innymi słowy - popełnił grzech. Potem przychodzi poczucie winy.
Natura zainstalowała w człowieku wiele sygnałów samonaprawczych, takich jak inteligencja,
samo
Ļ
wiadomo
Ļę
i poczucie winy. Kiedy czujemy,
Ň
e post
Ģ
pili
Ļ
my niezgodnie z jak
ĢĻ
zasad
Ģ
,
Ň
e zrobili
Ļ
my co
Ļ
Ņ
le (zgrzeszyli
Ļ
my), wówczas doznajemy czego
Ļ
, co zaprogramowała w nas
natura, a mianowicie potrzeby powtórzenia działania, tym razem poprawnie. Jednak
Ň
e
wi
ħ
kszo
Ļę
"grzesznych" wyst
ħ
pków nie da si
ħ
naprawi
ę
, poczynaj
Ģ
c od zjedzenia czego
Ļ
,
czego zje
Ļę
nie powinni
Ļ
my, lub tego,
Ň
e nie udało nam si
ħ
by
ę
miłym dla swego wujka, bo
tak naprawd
ħ
, to jest nam on całkowicie oboj
ħ
tny, a ko
ı
cz
Ģ
c na mnóstwie skomplikowanych
"powiniene
Ļ
" i "nie powiniene
Ļ
", ustanowionych przez czynniki zewn
ħ
trzne. Owo poczucie
winy lub inaczej przymus powtarzania, który w ka
Ň
dym z tych przypadków natychmiast
zaczyna działa
ę
, znajduje uj
Ļ
cie w działaniu karz
Ģ
cym. Niestety kara nie zawsze odpowiada
zbrodni, ani nie przynosi ulgi osobie, która to prze
Ň
ywa. Stopie
ı
surowo
Ļ
ci poszukiwanej
kary zale
Ň
y od tego, jak bardzo dana osoba czuje si
ħ
winna. Osoby, u których poczucie winy
nabrało trudnych do ud
Ņ
wigni
ħ
cia rozmiarów, maj
Ģ
skłonno
Ļę
do narzucania sobie ci
Ģ
głych
ogranicze
ı
, takich jak uznawanie,
Ň
e "zasługuj
ħ
jedynie na ...". Wszystkie tego rodzaju
narzucane sobie ograniczenia, których człowiek nawet sobie nie u
Ļ
wiadamia, stanowi
Ģ
Ņ
ródło
naszych nie rozwi
Ģ
zanych problemów
Ň
yciowych. Poczucie grzechu i winy jest produktem
naszej wyobra
Ņ
ni, tworem naszego umysłu. Jest nim równie
Ň
kara. Cały kłopot polega na tym,
Ň
e manifestuje si
ħ
ona na płaszczy
Ņ
nie fizycznej, powoduj
Ģ
c tym samym mnóstwo
problemów. Negatywnym skutkiem poczucia winy jest pot
ħ
pianie samego siebie. Jego
przeciwie
ı
stwem powinno by
ę
samorozgrzeszenie, wybaczenie sobie. Tu le
Ň
y klucz do
pozbycia si
ħ
poczucia winy. Je
Ň
eli jeste
Ļ
my
Ņ
li na siebie z powodu obawy i strachu -
pomy
Ļ
lmy o sobie jak o trzyletnim dziecku. Gdyby
Ļ
my mieli przed sob
Ģ
takie przestraszone
trzyletnie dziecko, co by
Ļ
my uczynili ? Gniewaliby
Ļ
my si
ħ
na nie, czy te
Ň
przytuliliby
Ļ
my do
siebie, uspokoili i pocieszyli ? Doro
Ļ
li
Ň
yj
Ģ
cy wokół nas w odległych czasach dzieci
ı
stwa, nie
wiedzieli by
ę
mo
Ň
e, jak nas uspokoi
ę
. Teraz my jeste
Ļ
my tymi dorosłymi i je
Ļ
li nie
uspokoimy dziecka w sobie, to jest rzeczywi
Ļ
cie bardzo smutne. W chwili obecnej mamy
mo
Ň
liwo
Ļę
zaj
ħ
cia si
ħ
sob
Ģ
w sposób dla siebie najdogodniejszy. Przera
Ň
one dziecko
potrzebuje uspokojenia, nie za
Ļ
skarcenia. Karcenie samych siebie powoduje jeszcze wi
ħ
kszy
przestrach, od którego nie ma dok
Ģ
d uciec. Je
Ļ
li dziecko w nas czuje si
ħ
niepewnie, uczucie to
powoduje du
Ň
o kłopotów. Przypomnijmy sobie, jak si
ħ
czuło zbagatelizowane ,
kiedy byli
Ļ
my mali. Obecnie czuje si
ħ
tak samo wewn
Ģ
trz nas. B
Ģ
d
Ņ
my uprzejmi dla siebie.
Wybaczmy sobie i zacznijmy siebie kocha
ę
i akceptowa
ę
. To jest to, co małemu dziecku jest
najbardziej potrzebne, by mogło jak najlepiej wyra
Ň
a
ę
swoje mo
Ň
liwo
Ļ
ci. To, i
Ň
obecnie
czujemy,
Ň
e w przeszło
Ļ
ci zrobili
Ļ
my co
Ļ
niewła
Ļ
ciwego,
Ļ
wiadczy o naszej dojrzało
Ļ
ci.
Wzbogaceni o wi
ħ
ksz
Ģ
Ļ
wiadomo
Ļę
i dojrzało
Ļę
, teraz uwa
Ň
amy,
Ň
e popełnili
Ļ
my bł
Ģ
d,
którego wi
ħ
cej ju
Ň
nie powtórzymy. Nie miejmy wi
ħ
c poczucia winy za to, co zrobili
Ļ
my w
przeszło
Ļ
ci. Poczucie winy jest nam wmówione i zamiast trzyma
ę
nas z dala od
niewła
Ļ
ciwych zachowa
ı
, sprawia,
Ň
e popełniamy je, aby udowodni
ę
naszej pod
Ļ
wiadomo
Ļ
ci,
Ň
e jej wierzenie jest prawdziwe. Mo
Ň
emy wi
ħ
c wybaczy
ę
sobie wszystkie dawne "bł
ħ
dy",
poniewa
Ň
teraz jeste
Ļ
my całkiem inn
Ģ
osob
Ģ
. Wybaczmy sobie, albowiem drugi raz ju
Ň
tego
nie zrobimy. Niekiedy jednak nawet gdyby dwadzie
Ļ
cia tysi
ħ
cy aniołów z dwudziestoma
tysi
Ģ
cami egzemplarzy biblii w dłoniach zło
Ň
yło przysi
ħ
g
ħ
,
Ň
e jeste
Ļ
my ju
Ň
kim
Ļ
innym i
rozgrzeszyło nas z wszystkich minionych niegodnych czynów, a my nie przebaczyliby
Ļ
my
sami sobie, to nadal b
ħ
dziemy czu
ę
si
ħ
nierozgrzeszeni. A z drugiej strony, nawet gdyby cały
Ļ
wiat nas pot
ħ
pił, a my wybaczyliby
Ļ
my sami sobie, wówczas b
ħ
dziemy czu
ę
si
ħ
rozgrzeszeni. Wszystko bowiem zale
Ň
y od wyobra
Ņ
ni, albowiem w niej wła
Ļ
nie - w owej
zdolno
Ļ
ci do tworzenia obrazów - istniej
Ģ
grzech, wina i kara. Wyobra
Ņ
my sobie,
Ň
e
wybaczyli
Ļ
my sobie, a rzeczywi
Ļ
cie tak si
ħ
stanie. Niezdolno
Ļę
przebaczenia samemu sobie
jest najwi
ħ
ksz
Ģ
przeszkod
Ģ
na drodze do uzdrowienia. Nie potrafimy darowa
ę
sobie własnych
przewin, mimo
Ň
e wiara podpowiada nam, i
Ň
przebaczył nam Bóg i inni zainteresowani. Za
niemo
Ň
no
Ļę
przebaczenia samemu sobie odpowiedzialno
Ļę
ponosi najcz
ħĻ
ciej nasze ego -
zbyt wysokie lub za niskie poczucie własnej warto
Ļ
ci. Czasami oceniamy siebie tak nisko,
Ň
e po prostu nie potrafimy uwierzy
ę
, i
Ň
zasługujemy na wybaczenie za co
Ļ
, co zrobili
Ļ
my lub
za co
Ļ
, czego nie udało nam si
ħ
dokona
ę
. Nie potrafimy uwierzy
ę
nawet w to,
Ň
e kto
Ļ
inny
naprawd
ħ
nam przebaczył. Przyjmujemy jego słowa, ale w gł
ħ
bi ducha my
Ļ
limy: "gdyby on
wiedział, jak bardzo jestem zepsuty, nigdy by mi nie darował". Po prostu nie kochamy
samych siebie, albo uwa
Ň
amy,
Ň
e nie zasługujemy na miło
Ļę
. Oczywi
Ļ
cie zdarza si
ħ
i tak,
Ň
e
nasze ego jest dla odmiany zbyt rozd
ħ
te, mamy o sobie zbyt wysokie mniemanie. W takim
przypadku po prostu nie potrafimy uwierzy
ę
,
Ň
e zrobili
Ļ
my co
Ļ
, czego powinni
Ļ
my
Ň
ałowa
ę
.
Nie potrafimy przebaczy
ę
samym sobie, poniewa
Ň
przeistoczyli
Ļ
my si
ħ
w
ŇĢ
dnego zemsty
boga, nie maj
Ģ
cego współczucia dla słabo
Ļ
ci. Gdy ju
Ň
wiemy,
Ň
e Bóg nie czyha tylko by nas
ukara
ę
, w naszych sercach pojawia si
ħ
miło
Ļę
i współczucie dla siebie samych. Pozbywamy
si
ħ
masochistycznej potrzeby nieustannego wymierzania sobie kary. Dzi
ħ
ki temu zyskujemy
spokój wewn
ħ
trzny i uzdrowienie na wszystkich poziomach: fizycznym, psychicznym i
duchowym. Proces ten b
ħ
dzie zachodził etapami. Najpierw zyskujemy umiej
ħ
tno
Ļę
wychwytywania w sobie jaki
Ļ
drobnych rzeczy, które mo
Ň
na uzna
ę
za cechy pozytywne.
Nasze zdrowie ju
Ň
w tym momencie zaczyna si
ħ
poprawia
ę
. Dobre samopoczucie zale
Ň
y
wła
Ļ
nie od wybaczania i pokochania siebie. Tak samo rzecz ma si
ħ
z finansami, miło
Ļ
ci
Ģ
i
twórczym wyra
Ň
aniem siebie. Pó
Ņ
niej uczymy si
ħ
wybacza
ę
sobie i akceptowa
ę
rzeczy
wcze
Ļ
niej uznawane przez nas za "nie do
Ļę
dobre". Od tego momentu zaczynamy czyni
ę
wła
Ļ
ciwe post
ħ
py.
[ Pobierz całość w formacie PDF ]